Verse II.32

Ratnagotravibhāga Root Verse II.32

Previous Verse

Next Verse

Verse II.32 Variations

श्रुतस्याविषयः सौक्ष्म्याच्चिन्तायाः परमार्थतः
लौक्यादिभावनायाश्च धर्मतागव्हरत्वतः

E. H. Johnston as input by the University of the West.

śrutasyāviṣayaḥ saukṣmyāccintāyāḥ paramārthataḥ
laukyādibhāvanāyāśca dharmatāgavharatvataḥ

E. H. Johnston as input by the University of the West.

།ཕྲ་ཕྱིར་ཐོས་པའི་ཡུལ་མིན་ཏེ།
།དོན་དམ་ཡིན་ཕྱིར་བསམ་བྱའི་མིན།
།ཆོས་ཉིད་ཟབ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི།
།བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་ཡུལ་མ་ཡིན།

Dege, PHI, 126

Since it is subtle, it is not an object of study.
Since it is the ultimate, it is not [an object] of reflection.
Since it is the depth of the nature of phenomena,
It is not [an object] of worldly meditation and so forth.

When the Clouds Part, Brunnhölzl, 421

De par sa subtilité, ce n’est pas un objet d’étude.

Absolue, ce n’est un objet de réflexion. Profonde essence du réel, ce n’est pas non plus l’objet Des méditations mondaines et autres.

Charrier, Christian and Patrick Carré. Traité de la Continuité suprême du Grand Véhicule. Plazac: Éditions Padmakara, 2019.

RGVV Commentary on Verse II.32

Tibetan
English
Sanskrit
Chinese

---

Full Tibetan Commentary
Full English Commentary
Full Sanskrit Commentary
Full Chinese Commentary

།ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདིའི་དོན་ནི་{br}མདོར་བསྡུ་ན་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བརྒྱད་ཀྱིས་རིག་པར་བྱ་སྟེ། རྣམ་གྲོལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དག་གིས། །རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་བསྟན་ཏེ། །རང་གཞན་དོན་རྟེན་དེ་ལ་ནི། །བསམ་མི་ཁྱབ་སོགས་ཡོན་ཏན་ལྡན། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡུལ། །སངས་རྒྱས་ཤེས་གསུམ་ཡུལ་མིན་ཕྱིར། །{br}ཡེ་ཤེས་ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །བསམ་མི་ཁྱབ་པར་རྟོགས་པར་བྱ། །ཕྲ་ཕྱིར་ཐོས་པའི་ཡུལ་མིན་ཏེ། །དོན་དམ་ཡིན་ཕྱིར་བསམ་བྱའི་མིན། །ཆོས་ཉིད་ཟབ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི། །སྒོམ་པ་ལ་སོགས་ཡུལ་མ་ཡིན། །གང་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་དམུས་ལོང་བཞིན། །བྱིས་པས་དེ་སྔོན་མཐོང་མ་མྱོང་། །{br}བཙས་པའི་ཁྱིམ་ནས་བུ་ཆུང་གིས། །ཉི་མའི་གཟུགས་བཞིན་འཕགས་པས་ཀྱང་། །སྐྱེ་དང་བྲལ་ཞིང་རྟག་པ་སྟེ། །འགག་པ་མེད་ཕྱིར་བརྟན་པ་ཡིན། །གཉིས་མེད་ཕྱིར་ན་ཞི་བ་སྟེ། །གཡུང་དྲུང་ཆོས་ཉིད་གནས་ཕྱིར་རོ། །རབ་ཞི་འགོག་པའི་བདེན་པའི་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་རྟོགས་ཕྱིར་ཁྱབ་པ་{br}ཉིད། །གནས་པ་མེད་ཕྱིར་རྟོག་མེད་དེ། །ཉོན་མོངས་སྤངས་ཕྱིར་ཆགས་པ་མེད། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་ཀུན་དག་བྱའི་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་ཐོགས་པ་མེད། །གཉིས་མེད་ལས་སུ་རུང་བའི་ཕྱིར། །རྩུབ་པའི་རེག་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །དེ་གཟུགས་མེད་ཅིང་བལྟར་མེད་དེ། །མཚན་མ་

---

མེད་ཕྱིར་གཟུང་དུ་མེད། །དགེ་བའི་རང་བཞིན་དག་པའི་ཕྱིར། །དྲི་མེད་དྲི་མ་སྤངས་ཕྱིར་རོ།

Here, the meaning of this verse is to be understood in brief through the [following] eight verses.

One’s own welfare and that of others is taught

Through the vimukti[kāya] and the dharmakāya.

This foundation of one’s own welfare and that of others

Is endowed with the qualities such as being inconceivable. II.30

Buddhahood is the object of omniscient wisdom [alone].

Since it is not the object of the three wisdoms,

It is to be understood as being inconceivable

[Even] by people with wisdom. II.31

Since it is subtle, it is not an object of study.

Since it is the ultimate, it is not [an object] of reflection.

Since it is the depth of the nature of phenomena,

It is not [an object] of worldly meditation and so forth. II.32

For naive beings have never seen it before,

Just as those born blind [have never seen] form.

Even noble ones [see it only] as an infant [would glimpse]

The orb of the sun while lying in the house of a new mother. II.33

It is permanent because it is free from arising.

It is everlasting since it is free from ceasing.

It is quiescent because it is without duality.

It is eternal since the nature of phenomena [always] remains. II.34 (J85)

It is peaceful because it is the reality of cessation.

It is all-pervasive since it realizes everything.

It is nonconceptual because it is nonabiding.

It is without attachment since the afflictions are relinquished. II.35

It is everywhere without obstruction

Because it is pure of all cognitive obscurations.

It is free from harsh sensations

Since it is a state of gentleness and workability. II.36

It is invisible because it has no form. (D118a)

It is ungraspable since it has no characteristics.

It is splendid because it is pure by nature.

It is stainless because the stains are eliminated. II.37

atha khalvasya ślokasyārthaḥ samāsato'ṣṭābhiḥ ślokairveditavyaḥ/

vimuktidharmakāyābhyāṃ svaparārtho nidarśitaḥ/

svaparārthāśraye tasmin yogo'cintyādibhirguṇaiḥ//30//

acintyamanugantavyaṃ trijñānāviṣayatvataḥ/

sarvajñajñānaviṣayaṃ buddhatvaṃ jñānadehibhiḥ//31//

śrutasyāviṣayaḥ saukṣmyāccintāyāḥ paramārthataḥ/

laukyādibhāvanāyāśca dharmatāgavharatvataḥ//32//

dṛṣṭapūrvaṃ na tadyasmādvālairjātyandhakāyavat/

āryaiśca sūtikāmadhyasthita bālārkabimbavat//33//

utpādavigamānnityaṃ nirodhavigamāddhruvam/

śivametaddvayābhāvācchāśvataṃ dharmatāsthiteḥ//34//

śāntaṃ nirodhasatyatvādvyāpi sarvāvabodhataḥ/

akalpamapratiṣṭhānādasaktaṃ kleśahānitaḥ//35//

sarvatrāpratighaṃ sarvajñeyāvaraṇaśuddhitaḥ/

paruṣasparśanirmuktaṃ mṛdukarmaṇyabhāvataḥ//36//

adṛśyaṃ tadarūpitvādagrāhyamanimittataḥ/

śubhaṃ prakṛtiśuddhatvādamalaṃ malahānitaḥ//37//

No Chinese commentary defined.

Other English translations

Obermiller (1931)

Owing to its subtle transcendental character,

It cannot be made the object of study,

Being the Absolute Truth, it cannot be investigated,

And, as the profound Ultimate Essence, it is not accessible

To mundane meditation and the like.

Takasaki (1966)

Being of subtle character, it is not the object of study,

Being the Highest Truth, it is not the object of thought,

And, being the impenetrable Absolute Essence,

It is not accessible to the mundane meditation and the like,

Fuchs (2000)

Being subtle it is not an object for study.

Being absolute it cannot be reflected upon.

Dharmata is deep. Hence it is not an object

for any worldly meditation and so on.

Textual sources

Commentaries on this verse

Academic notes