Dānapāla
施護
Dānapāla. (C. Shihu; J. Sego; K. Siho 施護) (d.u.; fl. c. 980 CE). In Sanskrit, lit. "Protector of Giving"; one of the last great Indian translators of Buddhist texts into Chinese. A native of Oḍḍiyāna in the Gandhāra region of India, he was active in China during the Northern Song dynasty. At the order of the Song Emperor Taizhong (r. 960–997), he was installed in a translation bureau to the west of the imperial monastery of Taiping Xingguosi (in Yuanzhou, present-day Jiangxi province), where he and his team are said to have produced some 111 translations in over 230 rolls. His translations include texts from the prajñāpāramitā, Madhyamaka, and tantric traditions, including the Aṣṭasāhasrikāprajñāpāramitā, Suvarṇaprabhāsottamasūtra, Sarvatathāgatatattvasaṃgraha, Hevajratantra, Nāgārjuna's Yuktiṣaṣtikā and Dharmadhātustava, and Kamalaśīla's Bhāvanākrama, as well as several dhāraṇī texts. (Source: "Dānapāla." In The Princeton Dictionary of Buddhism, 212. Princeton University Press, 2014. http://www.jstor.org/stable/j.ctt46n41q.27.)
Library Items
RKTSK 12
ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བརྒྱད་སྟོང་པ་ནི། ཡུལ་བསྡུས་པ་ཞེས་ཀྱང་གྲགས་པ་སྟེ། ཡུམ་རྒྱས་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་དང་ཉི་ཁྲི་ལྔ་པ་སོགས་ལས་བསྡུས་པས་དེ་ལྟར་གྲགས་ཤིང་། དེང་དུས་ལོ་རྒྱུས་སྨྲ་བ་རྣམས་ནས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མདོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་སྔོ་ཤོས་ཡིན་པར་འདོད་ལ། ཆོས་བརྒྱུད་འཛིན་པ་རྣམས་ནས་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ཀླུ་ཡུལ་ནས་དྲངས་པ་ཡིན་པར་བཤད། བརྒྱད་སྟོང་པའི་མཇུག་ཏུ་བྱང་སེམས་རྟག་ཏུ་ངུའི་ལོ་རྒྱུས་རྣམས་ཡོད་པ་དང་།
RKTSK 12; Dharmatāśīla;d+harma tA shI la;chos nyid tshul khrims;Xuanzang;Chen Hui (or Chen Yi);Dānapāla;Kumārajīva;'phags pa shes rab kyi pha rol tu phyin pa brgyad stong pa;འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བརྒྱད་སྟོང་པ།;Aṣṭasāhasrikāprajñāpāramitā;अष्टसाहस्रिकाप्रज्ञापारमिता;ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བརྒྱད་སྟོང་པ།
Nāgārjuna: Dharmadhātustava
Also known as the Dharmadhātustotra, it is a praise written in verse attributed to Nāgārjuna. A Sanskrit manuscript found in Tibet was recently published in 2015. However, before this it was only extant in Tibetan and Chinese translations, though fragments of this text were found to be quoted in other Sanskrit texts. It is notable as perhaps the only work of Nāgārjuna that takes a positivistic view of emptiness and the existence of wisdom, in this case represented by the dharmadhātu. In fact much of the language echoes descriptions of buddha-nature. Though modern scholarship has thus called the attribution of this text to Nāgārjuna into question based on its contents, Tibetan scholars have utilized the text as a support for works that promote or defend tathāgatagarbha and it is especially prominently featured in works on other-emptiness (gzhan stong) and Great Madhyamaka.
RKTST 10;Nāgārjuna;ཀླུ་སྒྲུབ་;klu sgrub;'phags pa klu sgrub;slob dpon chen po nA gardzu na;slob dpon klu sgrub;འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་;སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ནཱ་གརྫུ་ན་;སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་;Ārya Nāgārjuna; Kṛṣṇapaṇḍita;Naktso Lotsāwa Tsultrim Gyalwa;ནག་འཚོ་ལོ་ཙཱ་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྒྱལ་བ་;Nag 'tsho lo tsA ba tshul khrims rgyal ba;Dānapāla;chos kyi dbyings su bstod pa;ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ།;Dharmadhātustava;讚法界頌;धर्मधातुस्तव;ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ།
